Μοτοσυκλέτα, μία λέξη μα, άπειρες συγκινήσεις, ανάμικτα συναισθήματα.

Όσο θυμάμαι τον εαυτόν μου τον θυμάμαι απάνω σε μία μηχανή.

Οι πρώτες εμπειρίες μου πάνε πίσω 65-66 χρόνια, που μ’ενα κασκόλ στο κεφάλι κοντά  παντελονάκια και το παλτουδάκι μου πηγαίναμε εκδρομή στην Χαλκίδα με τον πατέρα μου και με την παρέα του. Οι μηχανές τους: Aliel, Matchless, Triumph, NSU, BSA, Αργότερα  Horex, BMW.

Ναι ανάμικτα συναισθήματα χαράς και μαρτυρίου που όταν προσπερνάγαμε κάποιο φορτηγό για λίγα δευτερόλεπτα ένιωθα την “θαλπωρή της εξάτμισης”.

Μέτρα ασφαλείας και εξοπλισμός ανύπαρκτος. (και κάτι ευτράπελο…σταματάγαμε για να κρυώσουν τα λάστιχα των μηχανών.)

Τα χρόνια περάσανε και το αυτοκίνητο ανέβηκε στον θρόνο σαν  “Βασιλιάς” των καταναλωτικών αγαθών.

Μέχρι, που πολλοί “βασιλείς”  δημιούργησαν συνωστισμό … Και τότε έδωσε την λύση η μοτοσυκλέτα. Αγόρασα λοιπόν την πρώτη μου μηχανή για να κυκλοφορώ άνετα, που δεν ήταν άλλη από ένα R50 σαν την τελευταία μηχανή του πατέρα μου  που καβάλησα σαν παιδί.

Το 1982 αγόρασα  μια R50 του 1958, την οποία και έχω ακόμα.  Το επόμενό μου απόκτημα το 2000 μια R65 1980, (και αυτή την έχω), με την οποία έκανα και την γνωριμία μου με την Λέσχη της BMW με πρόεδρο τον επεισοδιακό Γιώργο Αλεξόπουλο.

Εγώ μπροστά, ο αδελφός μου, ο πατέρας μου και η μητέρα μου μας καμαρώνει!!!

Με το R65 πήγα μαζί με του φίλους από την Λέσχη στο Garmisch-Partenkirchen   πράγματι ήταν μια υπέροχη εμπειρία, θα πρέπει να ομολογήσω ότι με την επαφή μου στην λέσχη έμαθα να ντύνομαι και να οδηγώ σωστά σαν αναβάτης μοτοσυκλέτας, όχι μόνο το κράνος όπως πολλοί πιστεύουν ότι αρκεί, για την σωματική τους προστασία.

Μέσα από την Λέσχη γνώρισα την Ελλάδα, γνώρισα  ανθρώπους αξιόλογους που αν και με διαφορετικές καταβολές η αγάπη μας για τις μηχανές και την φύση (και τα κοψίδια, γιατί να το κρύψομεν άλλωστε) μας ένωσαν σε μία ευχάριστη παρέα.

Η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος σε όλα τα  κατά καιρούς  μέλη του ΔΣ που με την ανιδιοτέλειά τους και το θετικό τους πνεύμα προάγουν τον σύλλογο μας και μας κρατούν σε εγρήγορση μεταδίδοντας μας τον δικό τους ενθουσιασμό.

Αυτό που θα ήθελα επιπροσθέτως να επισημάνω σαν θετικές ενέργειες είναι και οι κοινωνικού χαραχτήρα δραστηριότητες π.χ επισκέψεις σε ιδρύματα, σχολεία και την αιμοδοσία.

Θέλω να ευχαριστήσω όλα τα μέλη και το ΔΣ που μου έδωσαν την ευκαιρία να εκφράσω τις εμπειρίες μου.

Φιλικότατα,

Αργυρόπουλος Σπύρος