Μέλος του Μήνα Αυγούστου… Σίγουρα εγώ; Προσπαθώντας να απαντήσω στον Πρόεδρο, μόνο μία λέξη μου ερχόταν να του πω: ευχαριστώ! Σίγουρα Αυγούστου; Σημαδιακός μήνας για μένα, μιας και λόγω επαγγέλματος μόνο τότε μπορώ να κάνω μεγάλα ταξίδια. Τώρα εξάλλου που το διαβάζετε αυτό, είμαι στο Μαρόκο (με τα δύο κορίτσια μου φυσικά…την Τζοάννα και την Princess Leia)!
Η ιστορία μου με τις μοτοσυκλέτες ξεκινά από παλιά, όπως στα περισσότερα αγοράκια. Το πρώτο βήμα έγινε με την απόκτηση μιας μεγάλης μηχανής (Varadero Mk1 καρμπυρατεράτη…), με την οποία έκανα τα πρώτα ταξιδιάρικα χιλιόμετρα. Μέχρι τότε δεν είχα τη δύναμη να αλλάξω νοοτροπία και ήμουν «παγιδευμένος» στην ιδέα των ταξιδιών με αυτοκίνητο.
Οι εποχές όμως άλλαξαν και μαζί με αυτές η αντίληψη για τη ζωή. Έμαθα να σέβομαι τον αέρα, να απολαμβάνω τη βροχή, να εμπνέομαι από το χώμα, να αγαπώ την ελευθερία. Την ελευθερία του να οδηγώ μια μοτοσυκλέτα. Ένα συναίσθημα που όλους μας ενώνει και μας συγκινεί. Κάθε φορά που οργανώνω ένα ταξίδι, το μυαλό μου δημιουργεί εικόνες και κάθε φορά που ξεκινάμε τις διαδρομές, νιώθω πιο ζωντανός από ποτέ.
Τα τελευταία χρόνια με συντρόφευσε πιστά και απροβλημάτιστα μια R1200RT ’08, η Akasha. Με αυτήν έκανα τα μεγαλύτερα ταξίδια μου μέχρι τα επόμενα, εννοείται. Βέβαια, πιστά κοντά μου έχω την γυναίκα μου που και εκείνη μοιράζεται το ίδιο πάθος για ανακάλυψη νέων τόπων. Φέτος, έκανα την αλλαγή στη νέα την υδρόψυκτη και στη ζωή μας ήρθε η Princess Leia (ναι.. εννοείται από το Star Wars!), με γνώμονα τη χάραξη ακόμα πιο μεγάλων αποστάσεων.
Κι έτσι κάπως γνώρισα τη Λέσχη μας και τηλεφώνησα για να γίνω μέλος, ελπίζοντας να γνωρίσω ανθρώπους που μοιράζονται τις ίδιες αρχές. Η επιλογή μου ήταν σωστή. Όχι μόνο έκανα (και κάνω) ταξίδια στην Ελλάδα, αλλά και γνωρίζω αξιόλογα άτομα, που μπορώ να αλληλεπιδράσω και να μοιραστώ κοινές εμπειρίες. Βέβαια, το μεγάλο μου όνειρο παραμένει, το Nordkapp, μέχρι να πείσω 2-3 φιλαράκια να το ξανακάνουν το 2019 (stay tuned…)
Ευχαριστώ εκ βαθέων το ΔΣ της Λέσχης μας για την τιμή αυτή και ευελπιστώ να είστε πάντα όρθιοι και να αγαπάτε. Κλείνω με τα παρακάτω λόγια που πάντα με συγκινούν:
«Κάθε στιγμή είναι ένα σταυροδρόμι. Μπορείτε να στρίψετε αριστερά, δεξιά ή να πάτε ευθεία. Θα μπορούσατε να επιστρέψετε από όπου ήρθατε ή απλά να συνεχίζετε να οδηγείτε. Υπάρχουν μπροστά σας ένα εκατομμύριο μονοπάτια, το καθένα από αυτά είναι καλύτερο από το τελευταίο και κανένα χειρότερο από το επόμενο. Όλα, όσα ανακαλύπτετε κατά μήκος του δρόμου, θα είναι δικά σας για πάντα»
Ελευθέριος Τζουμέρκας
…όσο ταξιδεύεις, τόσο καταλαβαίνεις…
