Το τέλος της περασμένης εβδομάδας βρήκε τον παλμό του μοτοσυκλετιστικού κοινού της Κρήτης και όχι μόνο να χτυπά στο Γεροπόταμο Μυλοποτάμου, λίγο έξω από το Ρέθυμνο, όπου και πραγματοποιήθηκε η 20η Παγκρήτια Συνάντηση Μοτοσυκλετιστών. Η τριήμερη γιορτή είχε όλα όσα κάνουν την ενασχόληση με τη μοτοσυκλέτα να αξίζει. Ωραίες διαδρομές, «πασαρέλα» μοτοσυκλετών, ιστορίες για ..αγρίους, καλή παρέα, μουσικάρες αλλά και μνήμη, ειδικά για όλους αυτούς τους κοινούς φίλους που έχουν φύγει κάνοντας αυτό που αγαπάμε.
Η 1η μέρα δυστυχώς δε με βρήκε εκεί, αλλά συζητώντας τα τετελεσμένα με φίλους ξέρω πως έχασα όμορφα σκηνικά, με την προσέλευση της 1ης μέρας να ξεπερνά τα -καταγεγραμμένα- 200 άτομα. Στην κατασκήνωση που φιλοξένησε τη συνάντηση, οι σκηνές των δικυκλιστών στήθηκαν παντού, με τις φορτωμένες μοτοσυκλέτες που κυριολεκτικά είχαν έρθει από παντού να «ξαλαφρώνουν» προσωρινά, σχηματίζοντας ένα σλάλομ ανάμεσα στα δέντρα με κάθε μάρκα και κατηγορία μοτοσυκλέτας. Σε ένα μοτίβο που είχε από supersport μέχρι custom βέσπες, οι ιστορίες δεν είχαν τέλος, με τη δύση του ήλιου να φέρνει επί σκηνής τον Γιώργο Νικηφόρου Ζερβάκη με το σχήμα του να δίνει το έναυσμα για το γλέντι που τράβηξε σχεδόν μέχρι το ξημέρωμα.
Η 2η μέρα είχε εκδρομικό χαρακτήρα για αρκετούς από τους παρευρισκόμενους, οι οποίοι δεν έχασαν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν τον καλό καιρό και να χαρούν τα όμορφα ρεθυμνιώτικα φυσικά τοπία. Κατά το μεσημεράκι του Σαββάτου και ενώ ακόμα συνεχιζόταν η προσέλευση στο camping (ανάμεσά τους και ο γράφων), οι εκδρομείς έμελλε να γυρίζουν επίσης στο χώρο της συνάστησης, επιτρέποντας την έναρξη του θεωρητικού σχολείου ασφαλούς οδήγησης. Αμέσως μετά ακολούθησε ιστορική αναδρομή της μοτοσυκλέτας στην Ελλάδα με όλα τα μοντέλα που έχουν γράψει χιλιόμετρα και ιστορίες αρκετές δεκαετίες πίσω. Ένας ακόμα απαραίτητος καφές είχε σειρά, ενώ οι μπύρες και τα σουβλάκια δεν είχαν τέλος, με τις βόλτες ανάμεσα στις μοτοσυκλέτες και τα «περίπτερα» που είχαν στηθεί να μας δίνουν χρόνο μέχρι τη μουσική κορύφωση του 3ημέρου. Μίνι μοτοκαλλιστεία υπό το φως των προβολέων επέτρεψαν φωτογραφικά καρέ, ενώ το μουσικό πρόγραμμα άνοιξαν οι «Αδαείς» και το απογείωσαν οριστικά οι Blues Wire, που ήρθαν για τις ανάγκες της περίστασης από τη Θεσσαλονίκη. Όσο μπορούσαν βέβαια, αφού η μουσική συνδυαζόταν με κόφτες, καμένα λάστιχα και άλλες «αλητείες». Εννοείται πως η σοβαροφάνεια μάς είχε εγκαταλείψει προ πολλού, επιτρέποντας και τα αντίστοιχα μοτοπαιχνίδια τύπου ..μοτομπάσκετ και λοιπές αθλοπαιδιές, που συμβάδιζαν με την πνευματική ηλικία των περισσότερων..
Η 3η μέρα ξημέρωσε με τη σειρά της, ερχόμενη να δώσει τέλος στην όμορφη συνάντηση που ήταν για μποέμ αναβάτες από το οπουδήποτε μέχρι μερακλήδες πατεράδες με τα παιδιά τους. Σίγουρα ήταν μια αξιόλογη δραστηριότητα που άξιζε τα χιλιόμετρα και τα ναυτικά μίλια, καθώς φίλοι που αγαπούν την Κρήτη και τη μοτοσυκλέτα ήρθαν ως και από μέρη όπως η Θεσσαλονίκη και η Σάμος.
Συγχαρητήρια αξίζουν στις λέσχες που «έτρεξαν» την εκδήλωση, οι οποίες ήταν οι Chopper Club Κρήτης, Vespa Club Heraklion, ΑΛΜΟ Χερσονήσου, Καλά Κοπέλια, Κόκκινα Φεγγάρια, ΛΕΜΟ Ιεράπετρας, ΛΕΜ.Αγίου Νικολάου, ΜΟΛΕ Πόμπιας, Σύλλογος Μοτοσυκλετιστών Ρεθύμνου και Σύλλογος Μοτοσυκλετιστών Σκαλανίου. Τα έσοδα του 3ημέρου διατέθηκαν για τα ιδρύματα Make a wish, την Παιδόπολη Νεάπολης Λασιθίου και τη «Ζωοδόχο Πηγή». Προσωπικά, ευχαριστώ τον κ. Λευτέρη Αγαθαγγελίδη για τις πληροφορίες και τα δρώμενα που παρουσίασε.
