Με σαφή καθυστέρηση έναντι της αντίστοιχης διοργάνωσης Formula E (τι να κάνουμε, αναγκαστικά μέτρο σύγκρισης του MotoGP ήταν ανέκαθεν η Formula 1), ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για το αντίστοιχο πρωτάθλημα των 2 τροχών, το οποίο χτες παρουσιάστηκε σε όλη του τη λάμψη.
The Italian job
Με τις οικονομικές ευλογίες της ιταλικής εταιρίας ενέργειας Enel και ένα ιδιότυπο είδος ..μονομάρκας, καθώς το πρωτάθλημα είναι ενιαίο με έναν κατασκευαστή ομοίως από την Ιταλία, την Energica, θα δούμε μια νέα εποχή να ανατέλει για τους αγώνες μοτοσυκλέτας. Εξίσου μονομάρκα θα ισχύει και στα ελαστικά, με προμηθευτή τη Michelin σε αυτό το πρωτάθλημα που θα ξεκινήσει το 2019 για 5 αγώνες (όλοι επί ευρωπαϊκού εδάφους) των 10 γύρων, με βλέψεις για παγκόσμιο βεληνεκές στα επόμενα χρόνια. Κλασικά θα δούμε ελεύθερες δοκιμές, κατατακτήριες και αγώνα σε Παρασκευές, Σάββατα και Κυριακές αντίστοιχα. Συνεχίζοντας στα διαδικαστικά του MotoE, σε λιγότερο από δύο χρόνια θα δούμε 18 μοτοσυκλέτες να περιμένουν το σβήσιμο των φώτων στη σχάρα εκκίνησης. Σε κάθε ομάδα της μεγάλης κατηγορίας (επτά συνολικά στο MotoGP) θα αναλογούν και δύο ηλεκτρικές, ενώ τέσσερις ακόμα θα είναι στη διάθεση ομάδων από τη Moto2 και τη Moto3. Οι αναβάτες παραμένουν ένα κρίσιμο ερωτηματικό, προφανώς δεν θα είναι τυχαίοι αλλά σίγουρα κατέχοντες αγωνιστική εμπειρία και ενδεχομένως κριτήριο για την επιλογή τους δεν θα είναι μόνο η ταχύτητα αλλά και το θέαμα που θα μπορούν να δώσουν. Αξίζει να σημειωθεί πως στόχος αναβατών και ομάδων θα είναι η εξέλιξη των ηλεκτρικών μοτοσυκλετών αυτών καθεαυτών σε επίπεδο επιδόσεων και όχι αύξησης γύρων. «Racing improves the breed» και με τα λόγια του Soichiro Honda επικαλούνται την αυθεντία ενός άλλου χρόνου και χώρου.
Ηλεκτρική πέτρα σκανδάλου
Η κοινή μοτοσυκλέτα θα είναι η Ego, που είδαμε και πριν λίγες μέρες εδώ. Οι επιδόσεις της δεν είναι από άλλο πλανήτη (περί τους 145+ ίππους δύναμη, τελική περιορισμένη στα 250 χλμ/ώρα, ροπή στα 200Νm, ΟΚ, αυτό όντως είναι εντυπωσιακό), παραμένουν αφενός κορυφαίες για τα δεδομένα του ηλεκτρισμού, αφετέρου δε πολλοί είναι οι αμφισβητίες και οι σκεπτικιστές που τίθενται ενάντια σε οτιδήποτε μη ..θορυβώδες. Το μέλλον όμως δεν θα ρωτήσει κανέναν, απλά θα έρθει και όπως δείχνουν τα πράγματα η τεχνολογία το υποστηρίζει απόλυτα. Παράδειγμα αποτελεί η εξέλιξη των αγωνιστικών ταχυφορτιστών, με χρόνο σχεδόν πλήρους φόρτισης στα 30 λεπτά. Από οδηγικές εντυπώσεις θα περιοριστούμε σε αυτές που μας μετέφερε ο Loris Capirossi, κατά τον οποίο η οδήγηση μιας τέτοιας μοτοσυκλέτας είναι μεν διαφορετική από ότι έχει συνηθίσει εξαιτίας της έλλειψης θορύβου και λόγω του χαμηλού κέντρου βάρους, είναι άκρως γραμμική δε κατά την επιτάχυνσή της χάρη στη κτηνώδη ροπή του ηλεκτροκινητήρα.
Εν κατακλείδι, όλα γίνονται για ένα καθαρότερο περιβάλλον και μια στροφή σε πιο φιλικές προς αυτό μορφές αγώνων. Φυσικά η διοργανώτρια DORNA έχει παράλληλα και ένα ακόμα πλήρες τηλεοπτικό προϊόν, οπότε ισχύει το «τερπνόν μετα του ωφελίμου». Δε μένει παρά να δούμε τι θέαμα θα μας προσφέρουν αυτοί οι αγώνες και φυσικά το πώς θα μεταφραστούν στις μοτοσυκλέτες που θα οδηγάμε και εμείς στα επόμενα 5-10 χρόνια.
