Παρασκεκυή πρωί…..

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΩΛΗΣΕΩΝ ….. πίεση, άγχος, αποκλίσεις, στόχοι, παράπονα……και ….τηλέφωνο ο πρόεδρος μας.

Άντε βρε παιδί μου να βγούμε από τη μέγγενη !!!!

Τι να θέλει άραγε ????

Καμιά εκδρομή ή εκδήλωση…

Καλημέρα Γιώργαρε, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ! ………Όχι βρε παιδί μου…που να κάτσω να γράφω …άσε με τώρα…βρες άλλον.

Όπως καταλάβατε, πρόταση του προέδρου μας να γράψω λίγες γραμμές για μένα.

Αρχικά αρνήθηκα!

Τι σημασία έχει;

Ποιος είμαι εγώ;

Τι να πω για μένα;

Ποιος θέλει να γνωρίζει..

Τελικά δέχθηκα!

Ναι ρε παιδιά. Υπάρχει μία στήλη… ΑΝΑΒΑΤΗΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

Ακούγεται σαν κάποιος αναβάτης – μοτοσικλετιστής να κάνει κάτι το SUPER ουάουυυυ.

Όχι δεν είναι έτσι. Είμαστε μία λέσχη, μία ομάδα, εν δυνάμει φίλοι, εραστές όλοι του δίτροχου. Πολλές φορές σε κοινές εξορμήσεις βρισκόμαστε, μιλάμε και πολλές φορές δε γνωρίζουμε τα ονόματα μας. Αλλά τι σημασία έχει…. Είμαστε όλοι ερωτευμένοι πρώτα με τη μοτοσικλέτα κι έπειτα με μία συγκεκριμένη φίρμα τη BMW.

Αν όλοι μας αρνηθούμε τη συγκεκριμένη προβολή είναι σα να μην αποδεχόμαστε την ταυτότητά μας.

Θα πρέπει όλοι κάτι να δώσουμε σ’ αυτή τη στήλη.

Για μας δημιουργήθηκε. Να γνωριστούμε. Να μάθουμε ο ένας για τον άλλον.

Αυτό λοιπόν προτίθεμαι να κάνω κι εγώ. Να σας διηγηθώ τη μοτοσικλετιστική μου πορεία. Για να με γνωρίσετε όπως θα ήθελα να σας γνωρίσω κι εγώ…

Λοιπόν τίποτα το σπουδαίο, θα το διαπιστώσετε στην πορεία. Όμως αυτή είναι η δική μου ιστορία. Αυτή που με οδήγησε σ’ αυτή τη λέσχη μαζί με όλους εσάς τους φίλους μου.

Χρόνια πριν  …. εν έτει 1975 περίπου (εγώ τότε 8χρονος) ένας θείος μου κυκλοφορεί 18άρης τότε με ένα HONDA SS50

Συχνά πυκνά λοιπόν με βάζει επάνω στο ντεπόζιτο να πιάνομαι από το τιμόνι και να οδηγώ, έτσι νόμιζα… μόνος μου!

Το «θηρίο» σφυρίζει κάτω από τα πόδια μου (με αλλαγμένο φίλτρο) ενώ μουγκρίζει πίσω με την πειραγμένη χωρίς το σιγαστήρα εξάτμιση. Ο αέρας με χτυπάει δυνατά και τα αρώματα της φύσης σε υπερθετικό βαθμό με συνεπαίρνουν.

Θεός επάνω στο θρόνο του. Έτσι αισθανόμουν και συνεχίζω να αισθάνομαι όταν σκέπτομαι εκείνες τις στιγμές σαν να μην πέρασε ούτε μία εβδομάδα.

Δεν ξέρω αν γίνεσαι ή αν γεννιέσαι λόγω γονιδίων αλλά τότε νομίζω πήρα το βάπτισμα του μοτοσικλετιστή.

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου λοιπόν καλοκαίρι του 1983 και σε ηλικία 16 ετών ο πατέρας μου μαζί με τον τότε εργοδότη μου, εργαζόμουν ως παιδί για όλες τις δουλειές σ’ ένα φαρμακείο, συμπράττουν στο έγκλημα….Γίνομαι πλέον οδηγός δίτροχου.

Παπάκι HONDA 50cc.

Και ξεκινάει το ταξίδι στο όνειρο.

Ταξίδια κοντινά και παρέες υπέροχες με τις οποίες ζούμε τους δίτροχους έρωτές μας.

Περνούν λοιπόν περίπου 6 χρόνια και αποφασίζω να αλλάξω κατηγορία δίτροχου. Τα χρήματα λίγα, βοήθεια καμία από το σπίτι και αποφασίζω να κάνω κάτι μόνος μου.

 

Αγοράζω την πρώτη μοτοσικλέτα μου μεταχειρισμένη εισαγωγής από Ιαπωνία.

Πάλι HONDA VTZ250 μοντέλο 1987.

Τώρα οι εκδρομές γίνονται πιο μακρινές αλλά οι δίτροχοι φίλοι λιγότεροι αφού τα οικονομικά δεν τους επιτρέπουν την αλλαγή επιπέδου.

Ώσπου κι εμένα, σιγά μη τη γλίτωνα, με χτυπά το βέλος εκείνου του μικρού,κοντού, χοντρομπαλά τοξοβόλου. Έρχεται στη ζωή μου η Τζένη, ο πιο μεγάλος έρωτας. Μόνο που αυτός δεν θέλει να ανεβαίνει σε μηχανές γιατί φοβάται, και προτιμά τα αυτοκίνητα που είναι πιο ασφαλή και δε χαλάνε τα μαλλιά όταν ταξιδεύεις ενώ παράλληλα μπορείς να ντύνεσαι και όπως θες. Κι επειδή τα οικονομικά μας ήταν αδύνατα αποφασίζω να πουλήσω την καψούρα μου και να προχωρήσω στη ζωή μου έχοντας επιλέξει να παντρευτώ και να κάνω οικογένεια.

Κι περνούν 15 χρόνια περίπου χωρίς δίτροχο παρά μόνο αυτοκίνητο και με 60-80000 χλμ ετησίως λόγω επαγγέλματος. Πωλητής σε χαρτοκιβώτια βλέπετε και περιοχή μου η Δυτική Ελλάδα.

 

Ζητώ απεγνωσμένα τη βαλβίδα εκτόνωσης από την πίεση και το άγχος της δουλειάς, μέχρι που αποφασίζω έχοντας πια διορθώσει τα οικονομικά μου να αγοράσω επιτέλους και να φέρω στη ζωή μου μία καινούρια ερωμένη πάλι !!!!! δεν ξέρω γιατί με κυνηγούσε η συγκεκριμένη εταιρεία …..μία HONDA TRANSALP.

 

Και ναι … επιτέλους…. ΧΑΡΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ…. Δευτέρα – Παρασκευή αυτοκίνητο –  για δουλειά

 

Σαββατοκύριακο μοτοσικλέτα και εξορμήσεις.

 

Και τώρα σύντροφος σε κάθε εξόρμηση η γυναίκα που πριν από κάποια χρόνια φοβόταν να βάλει το πόδι της πάνω σε πατητήρι. Νομίζω ότι πιο πολύ φοβόταν μη χαλάσει το μαλλί της ….. αλλά μην το αναλύσω τώρα. Ας είναι θέμα συζήτησης με όλους εσάς που περάσατε ή περνάτε το ίδιο βασανιστήριο από το έτερον ήμισυ σε επόμενη εξόρμησή μας.

 

Ήρθε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου εν έτη 2009 όταν και αποφασίζουμε να προχωρήσουμε στην αγορά μιας πιο σύγχρονης και όμορφης μοτοσικλέτας που να προσφέρει ασφάλεια και άνεση σε ταξίδι. Μία μοτοσικλέτα που θα μπορεί να μας ταξιδέψει μακριά έχοντας φορτωμένο όλο το σπίτι μας.

Ποια μπορούσε να είναι εκτός από μία BMW R 1200 GS ;

Καμία !!!!!!!!

Δε φτάνει όμως η διάθεση για εξορμήσεις. Θέλει και παρέα. Και για να αισθάνεσαι ασφάλεια και για να έχεις κάποιον να μοιράζεσαι τη χαρά σου. Έτσι λοιπόν μαζί με γείτονες που πλέον γινόμαστε κολλητοί λόγω της BMW και αναφέρομαι στον κολλητό Ν. Θεμελή και τη γυναίκα του Διαμάντω αποφασίζουμε και γινόμαστε μέλη στην επίσημη λέσχη της φίρμας στην οποία επενδύσαμε έναν μικρό θησαυρό.

Και όχι άδικα. Μάθαμε και μαθαίνουμε τι σημαίνει μοτοσικλετισμός, τι σημαίνει ασφάλεια, τι σημαίνει καλή παρέα. Το μόνο που με στεναχωρεί είναι ότι δεν μπορώ να παρευρίσκομαι σε κοντινές εξορμήσεις της Λέσχης και δεν μπορώ να συνευρεθώ με την παρέα τις Τετάρτες.

Δεν παραπονιέμαι όμως γιατί με αποζημιώνετε όταν και όποτε μπορέσω να ταξιδέψω μαζί σας.

Φλυαρώ και πρέπει να φρενάρω.

Θα ήταν παράλειψη από μέρους μου να μην αναφερθώ στην κορυφαία στιγμή που έζησα με τη λέσχη μας. Κάποιοι γνωρίζετε, κάποιοι έχετε ακούσει και κάποιοι θέλετε να μάθετε για να γελάσετε.

Σε ταξίδι που κάναμε το 2013 για το GARMISCH με τη Λέσχη έγινε το απίθανο…..!!!!!!

Έβαλα καύσιμο στη μηχανή ΒΙΟ-DIESEL αντί για βενζίνη. Λάθος από μέρους μου γιατί στην αντλία έγραφε GASOLINA. Προσοχή σε όλους εσάς που ταξιδεύετε από Ιταλία.

GASOLINA δε σημαίνει Βενζίνη στα Ιταλικά ! Σημαίνει ΒΙΟ-DIESEL. Παρά το ότι στα Αγγλικά η βενζίνη γράφεται GASOLINE.

Ευτυχώς γνωρίζω ελάχιστα Ιταλικά και κατάφερα να καταλάβω από τον βενζινά ότι το καύσιμο που έβαλα μπαίνει σε φορτηγά και όχι σε μοτοσικλέτες. Μυρίζοντας λοιπόν στο ντεπόζιτο διαπίστωσα το λάθος. Ας είναι καλά ο φίλος και μέλος της Λέσχης Σταύρος Κωσταβάρας. Επικοινώνησε με Αθήνα και πήρε εντολή να γυρίσουμε ανάποδα τη μηχανή ώστε να αδειάσουμε όσο περισσότερο καύσιμο μπορούσαμε από το ντεπόζιτο.

Γέλιο πολύ…….!!!!

Καμιά 10ριά μαντραχαλάδες βγάζουμε μπαγκαζιέρες και γυρνώντας τη μηχανή ανάποδα αδειάζουμε το πετρέλαιο από το ντεπόζιτο πάνω στο γκαζόν του βενζινά ο οποίος σε έξαλλη κατάσταση και με άπταιστα «κινέζικα» μας κατσάδιαζε απειλώντας να φέρει την policia. Κι ο Σταύρος μπροστά στην πινακίδα τον εμποδίζει να τραβήξει φωτογραφίες ως πειστήρια της ανομίας μας. ΜΥΘΙΚΟ ! αν το έχετε λοιπόν ακούσει ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ ο τυχερός.

Σας κούρασα.

Σταματάω και περιμένω να σας ξαναδώ στην επόμενη εξόρμησή μας.

Να μας έχει ο Θεός όλους καλά, δυνατούς και με ασφάλεια να ταξιδεύουμε ατελείωτα ευχάριστα χιλιόμετρα με τις Θεές μας.

 

ΜΑΚΗΣ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (εκ Πατρών)