Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι Πέμπτη 6 Ιουνίου. Η λέσχη μας έχει προγραμματίσει εκδρομή για την Παναγία την Πλατανιώτισσα στην Αχαία την Κυριακή στις 9 Ιουνίου και ενώ έπλενα περιχαρής το  RT μου για την αναμενόμενη κυριακάτικη βόλτα έρχεται φωνασκώντας  ο 8χρονος γιος μου και μου ανακοινώνει ότι την εν λόγο Κυριακή ο μπασκετικός σύλλογος στον οποίο προπονείται όλη την χρονιά δίνει αγώνα και με εκλιπαρεί να τον παρακολουθήσω που θα παίζει…

Σαν να μην έφτανε αυτό, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα έχω φάει στα μούτρα ένα ακόμα απαγορευτικό από την 9χρονη κόρη μου που μου ανακοινώνει πως την Κυριακή στις 16 Ιουνίου (στην μέση δηλαδή του τριήμερου ταξιδιού της λέσχης στην Καστοριά) πρέπει να την πάω στην κατασκήνωση στο Σοφικό Κορινθίας γιατί αρχίζει η κατασκηνωτική περίοδος που είχαμε δηλώσει. Ξανά χυλόπιτα λοιπόν στο RT μου που περιμένει υπομονετικά, γυαλισμένο, λαμπερό και φουλαρισμένο να του δώσω την σημασία που του αρμόζει, δεδομένου ότι ούτως ή άλλως δεν χρησιμοποιείται παρά μόνο σε βόλτες – ταξίδια αφού υπάρχει και σκούτερ για τις καθημερινές εντός πόλεως μετακινήσεις…

Προφανώς η οικογένεια του κάθε μέλους έχει και ορθώς οφείλει να έχει την προτεραιότητα που της αρμόζει. Είναι όμως και αυτή η απογοήτευση που βιώνεις όταν χάνεις μια εκδρομή που δεν κρύβεται…

Τέλος πάντων ίσως ξεκίνησα με αυτά τα λόγια, για να δικαιολογήσω τις απουσίες μου (που είναι εκ των πραγμάτων πολλές δεδομένου ότι είμαι μέλος της λέσχης που διαμένει μόνιμα στο Ναύπλιο οπότε είναι δύσκολο να συμμετέχει τόσο στις εβδομαδιαίες συναντήσεις όσο και σε κάθε βόλτα – εκδρομή).

Για την λέσχη δεν θέλω να πω τα τετριμμένα που ούτως ή άλλως έχουν αναφερθεί πολλάκις από την συγκεκριμένη στήλη από τα υπόλοιπα μέλη.

Ισχύουν στο μέγιστο βαθμό όλα όσα κατά καιρούς έχουν γραφεί. Υπευθυνότητα, οργάνωση, φιλικότητα, ενσυναίσθηση, εγκάρδιο πνεύμα… ισχύουν όλα.

Εμμονή με την ασφάλεια, τον εξοπλισμό, τους κανόνες της ομαδικής οδήγησης… ναι ισχύουν όλα. Και από την άλλη, ένα εκδρομικό πρόγραμμα που ξεπερνά την οδηγική απόλαυση και συντελεί στην καλλιέργεια της ιστορικής συνείδησης, της λαογραφίας, της φυσιολατρίας, του πολιτιστικού υποβάθρου του καθενός.

Σε ότι έχει να κάνει με εμένα και την μοτοσυκλετιστική μου εμπειρία μην περιμένετε ούτε μακριά λίστα από αλλαγμένες μοτοσυκλέτες ούτε εντυπωσιακές φωτογραφίες από τον route 66. Μόλις 2 μηχανές: aprilia caponord rally raid και bmw r850rt (εντάξει και 2-3 σκούτερ, αλλά αυτά δεν πιάνονται) και μόλις ένα ταξίδι στο εξωτερικό (εντάξει και κάμποσα στην Ελλάδα, αλλά ούτε αυτά πιάνονται). Αυτό που πιάνεται όμως είναι η όρεξη και η ελπίδα συνάμα πως θα καταφέρω με την πάροδο του χρόνου να υλοποιήσω πολλά περισσότερα.

Για να μην κουράζω σταματώ εδώ. Εύχομαι κατ’ αρχάς να μπορέσω να γνωρίσω όλα ή τα περισσότερα μέλη της λέσχης γιατί πραγματικά θεωρώ πως με κάθε έναν από εσάς μοιραζόμαστε τουλάχιστον μια μεγάλη αγάπη -το bmw- μας.

Εύχομαι επίσης σε όλους μας απολαυστικά και ασφαλή χιλιόμετρα.

Τέλος στην λέσχη εύχομαι μακροημέρευση και πρωτοπορία στο μοτοσυκλετιστικό γίγνεσθαι της χώρας μας.