Στις 10 Νοεμβρίου, στην εκδρομή στον Όσιο Ιωάννη το Ρώσο, ο Πρόεδρος με κοιτάζει με το γνωστό σοβαρό “ψαρωτικό” του βλέμμα και μου λέει:
– Να σου πω!
Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή ανησύχησα λίγο και σκέφτηκα:
– Αμάν! Τί τρέχει?
Πλησιάζω και μου λέει:
– Ετοιμάσου για αναβάτης του μήνα!
Δεν το περίμενα… και ένιωσα μεγάλη χαρά!
Και νάμαι λοιπόν να “κλείνω” το 2019 σαν αναβάτης του μήνα Δεκεμβρίου!
Η επαφή μου με τον συγκλονιστικό κόσμο των 2 τροχών ξεκίνησε στην 2α Γυμνασίου.
Πρότυπό μου, ο κατά 5 χρόνια μεγαλύτερος μου εξάδελφος, ο Κωστάκης, που “άλλαζε τις μηχανές σαν τα πουκάμισα” και μάλιστα με γραμμάτια – για τέτοιο πάθος μιλάμε!-.
Στα 14 μου λοιπόν, μετά από “ανελέητο ψηστήρι” και ομηρικούς καβγάδες με τους γονείς μου, αγοράζω το πρώτο μου δίτροχο, ένα γκρι 50άρι παπί παραεισαγωγής.
Με αρχή αυτό το παπί, τα δίτροχα γίνονται η καθημερινότητά μου!! Παίρνω δίπλωμα στα 16 και άμεσα κάνω και το πρώτο μου ταξίδι, ένα Σαββατοκύριακο, με πολλή βροχή, στην Αράχωβα και τον Παρνασσό! Ακολουθούν διάφορες εκδρομές και διακοπές σε Πάρο, Ίο, Σαντορίνη, Σάμο και Ικαρία. Το παπί το πουλάω στην Θεσσαλονίκη, που βρέθηκα φοιτητής.
Είμαι πλέον σχεδόν 19 και αποκτώ, με την οικονομική βοήθεια της οικογένειάς μου, την πρώτη μου μοτοσυκλέτα, ένα μεταχειρισμένο HONDA XL600R.
Αυτή η μηχανή θα με “συντροφεύσει” σε όλες τις διαδρομές της φοιτητικής μου ζωή, στη σχολή μου, στη δουλειά μου, στις βόλτες μου στα αθηναϊκά μπαράκια, στις εκδρομές και στις εξορμήσεις μου στα νησιά και τις κροκαλωτές παραλίες.
Με αυτή γνωρίζω και την σύντροφο και σύζυγό μου, την Γιώτα.
Αφού “έλιωσα” το XLR, το αντικαθιστώ με ένα DT200WR. Στο χρονικό διάστημα που το είχα, πρόλαβα να το ευχαριστηθώ στις καλοκαιρινές διακοπές εκείνης της χρονιάς, σε Κρήτη και Σαντορίνη!
Το WR όμως δεν το χάρηκα πολύ, γιατί δυστυχώς μου το έκλεψαν! Τρελά στενοχωρημένος από το συμβάν και για να έχω άμεσα μηχανή να κυκλοφορώ, αγοράζω ένα DT200, λύση ανάγκης και φυσικά κωλύματος – δεν μπορώ χωρίς δίτροχο και ειδικά στους αθηναϊκούς δρόμους! -.
Στα 25 μου και λίγο πριν πάω φαντάρος, έχω στα χέρια μου μία “θρυλική” AFRICA 650XRV.
Με αυτήν “γεράσαμε” μαζί, εγώ δηλαδή, η AFRICA όχι!
Τον Νοέμβριο του 2009, σε ηλικία 40 ετών, αγοράζω για πρώτη φορά, ολοκαίνουργια μοτοσυκλέτα (κούτα) ένα BMW F800GS.
Το καλοκαίρι του 2017, από ένα έντυπο, που βρήκα στον Παναγιωτόπουλο, πληροφορούμαι για την Ελληνική Λέσχη BMW. Λίγο αργότερα, μια Τετάρτη του Σεπτέμβρη, αποφασίζω να πάω στα γραφεία της στο Θησείο, με κάθε επιφύλαξη για το τί θα συναντήσω εκεί! Εντυπωσιάζομαι! Οι “τύποι” έχουν κάνει τα ταξίδια, που ονειρεύομαι, από 2-3 φορές, ο καθένας τους!
Αποφασίζω λοιπόν να συμμετέχω, όσο το δυνατόν, στις εκδηλώσεις και τις εκδρομές της Λέσχης!
Με τη συναναστροφή μου με την Λέσχη και την συμμετοχή μου έμαθα τη σωστή προετοιμασία αναβάτη και μηχανής για ένα ταξίδι, πώς να οδηγώ συντεταγμένα, ώστε να προασπίζω την δική μου ασφάλεια, αλλά και της υπόλοιπης ομάδας των συνταξιδιωτών! Η Λέσχη μου άνοιξε τον “δρόμο” για ταξίδια εντός και εκτός Ελλάδας!
Οι “κακές” συναναστροφές όμως, έχουν και τις “επιπτώσεις” τους!
Τον Ιανουάριο του 2018, έρχεται και το Κ1200 GT, με “άλλη” άνεση στα ταξίδια!
Αυτά για την Ιστορία!…
Θα ήθελα να πω και δύο λόγια, για αυτά που έχω βιώσει και πιστεύω για την Ελληνική Λέσχη BMW και τους ανθρώπους της, που μέσα σε 2 χρόνια, μου κάνουν την τιμή να με αναδείξουν σε αναβάτη του μήνα!
Η Λέσχη είναι ένα μωσαϊκό ατόμων διαφορετικής κοινωνικής διαστρωμάτωσης και κουλτούρας! Με “μαγικό” όμως τρόπο, η Λέσχη και η οργάνωσή της καταφέρνει να “μειώνει” ό,τι σε χωρίζει με τους άλλους και να “μεγαλώνει” ό,τι σε ενώνει!
Καλή διάθεση λοιπόν φίλοι μου και σύντροχοι και Καλά Ταξίδια!!!!
Με εκτίμηση
Θεόδωρος Μιχαλιός
