Καλό μήνα! Με λένε Ελένη Τσικρίκη και πραγματικά με ξάφνιασε η πρόταση του διοικητικού συμβουλίου να είμαι η αναβάτης για το μήνα Μάιο.

Δεν οδηγώ μηχανή, ως συνεπιβάτης η πρώτη μου επαφή ήταν περίπου στα 10 όταν κάναμε με τον μπαμπά μου μια βόλτα από Τρίκαλα έως Πύλη με ένα Moto Guzzi που δανείστηκε από καλό του φίλο. Η αίσθηση αυτή της ελευθερίας εξαφάνισε κάθε ίχνος φόβου που μπορεί να ένιωθα στην αρχή!

Έκτοτε δεν είχα σχεδόν καμία επαφή με μηχανές έως ότου  ο άντρας μου ο Νίκος θέλησε και πάλι να χρησιμοποιεί για τις μετακινήσεις του μηχανή.

Ξεκίνησε από ένα scooter, συνέχισε με ένα TDM για να καταλήξει στο R1200RT, την καλύτερη νομίζω επιλογή που θα μπορούσε να κάνει.

 

Κάποιους μήνες μετά την απόκτηση της μηχανής, βρεθήκαμε στα γραφεία της λέσχης για σχετικές πληροφορίες και προσμετρώντας τη φιλικότητα και τη ζεστασιά με την οποία μας υποδέχθηκαν ο Νίκος έγινε μέλος.  Όλα αυτά τα χρόνια που συμμετέχουμε στις εκδρομές και στις δράσεις της λέσχης, οφείλω να ομολογήσω ότι η οργάνωση και η τήρηση κανόνων με κάνουν και πάντοτε νιώθω ασφαλής. Έχουμε γνωρίσει αξιόλογους ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε ταξιδιωτικές εμπειρίες οι οποίες  αφήνουν όμορφες αναμνήσεις – κάποιες μόνοι μας ίσως να μην τις τολμούσαμε (π.χ. Μόσχα) .

Σαν συνεπιβάτης μηχανής στην ουσία «συνοδηγώ», προσπαθώ να μην αποσπώ με λάθος κινήσεις την προσοχή του οδηγού( βοήθησαν τα μαθήματα ασφαλούς οδήγησης). Προτιμώ να  απολαμβάνω τα ταξίδια με την αίσθηση της ελευθερίας και της άλλης οπτικής γωνίας που προσφέρει η μηχανή.

Λένε πως το να ανακαλύπτεις νέα μέρη ταξιδεύοντας σε αφήνει πολλές φορές άφωνο, στη συνέχεια σε κάνει αφηγητή ιστοριών…. με μηχανή αυτό ισχύει στον υπερθετικό βαθμό. Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω το διοικητικό συμβούλιο για την τιμή που μου έκαναν και κάθε έναν από τους συνταξιδιώτες μου ξεχωριστά για τις όμορφες ταξιδιωτικές αναμνήσεις.